วันศุกร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2557

กินยกแก๊งค์ อิ่มยกก๊วนยิ้มรับวันดีๆ ไปกับ Hot Pot Buffet

       โดยปกติเวลานัดเจอกับเพื่อนๆ ก็จะนัดกันที่ห้างซะส่วนใหญ่ เพราะมีสถานที่ให้กิน ให้ช้อปพร้อมกันในที่เดียว       ในย่านใจกลางเมือง เพราะว่าแต่ละคนบ้านอยูไกลกัน ห้างกลางเมืองจึงเป็นจุดนัดพบที่ดีที่สุด  สำหรับร้านอาหารส่วนมากที่ไปทานก็จะมีราคาไม่แพงและถูกปากค่ะ สามารถทานไปเม้าท์ไปได้เรื่อยๆ วันนี้พวกเราเลือก Hot Pot Buffet ค่ะ แถมตอนนี้ดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่น ฮอท พอท แล้วสามารถใช้เป็นส่วนลด 10% ที่ร้านได้ด้วย เลยต้องมาลองใช้บริการซะหน่อย

      วันนี้ที่ร้านคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะวันที่ไปมีม็อบเดินขบวนผ่านเส้นทางการจราจรโดยรอบ พอถึงที่ร้านก็รีบเดินดิ่งเข้าไปก็มองหาที่นั่งที่สามารถนั่งทานด้วยกันได้ 6 คนพอดี พวกเราเลยนั่งแบบฝั่งละ3 คน ข้างกัน จะได้เม้าท์กันได้แบบถนัดๆ      


      หลังจากได้ที่นั่งเรียบร้อย เราก็ไม่รีรอค่ะ เดินไปตักอาหารมาทานกันเลย อาหารที่นี่มีหลากหลายให้เลือกสรร สำหรับคนชอบทานแบบสุกี้ มีให้เลือกมากมาย ทั้งหมู เนื้อ ปลาหมึก ลูกชิ้น เต้าหู้ไข่ เต้าหู้ปลา เบคอน เกี้ยว   มีมาเติมให้ตลอด  ผักสดนานาชนิดก็มีทั้ง ผักบุ้ง แครอท กระหล่ำปลี เห็ด และที่ขาดไม่ได้ของเด็ดของที่นี่ก็คงจะเป็นน้ำจิ้มรสจัดจ้านกำลังดี  ที่สามารถเติมได้ทั้งพริก กระเทียม มะนาว ได้ไม่อั้น แถมยังมีพวกของทอดต่างๆ ทั้งกุ้งเทมปุระ ปูอัดทอด  ซูชิ  ข้าวผัด สปาเก็ตตี้อบซอส สลัดผัก ผลไม้ น้ำดื่ม ก็มีมาให้เลือก ของหวานมีทั้งไอติม เยลลี่ มากันให้พรึ่บ


และแล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ทุกอย่างถูกโยนลงหม้อ ผลก็เลยออกมาอย่างที่เห็น ล้นหม้อออออ แต่เห็นแบบนี้ หม้อนี้มีการเติมน้ำซุปถึงสองรอบ!!  แถมด้วยการเติมเนื้อ ผัก ไข่ อีกนับไม่ถ้วน โอวมายก็อตต นี่ไปอดอยากกันมาจากไหนเนี่ย 



ตบท้ายด้วยของหวานอย่างไอติมแต่โดยส่วนตัวชอบช็อคโกแลตมูสกินกับเยลลี่เย็นๆ หนึบๆ หนับๆ ของโปรดสุดๆ 


การได้มาทานอาหารกับเพื่อนในช่วงวันหยุด นั่งกินอาหารรสชาติถูกปากกินไปเม้าท์กันไป มันช่างเป็นวันหยุดที่สุขจริงๆ

·    คุณภาพอาหารสำหรับของสดจัดว่าดีค่ะ มีมาเติมตลอด น้ำกดก็อยู่ในปริมาณที่สามารถกดทานได้ตลอด      
         แต่ใน  ส่วนของๆ ทอดและซูชิน่าจะมีการปรับปรุงซักเล็กน้อย
·     ด้านการบริการนั้นพนักงานยิ้มแย้มแจ่มใสดีค่ะ กล่าวทักทายลูกค้าอย่างสุภาพและเป็นกันเอง และพยายามสอบถามข้อสงสัยต่างๆ
·    ความสะอาดโดยรวมจัดอยู่ในระดับปานกลางค่ะ

มีเพิ่มเติมอีกนิดนึงค่ะทางด้านในของร้านน่าจะมีม่านบังแดดที่สามารถเลื่อนลงมาบังแดดในเวลากลางวันในช่วงที่แดดส่องและเปิดขึ้นได้ในตอนกลางคืนให้สามารถเห็นวิวได้ เพราะความเย็นของแอร์คงจะสู้ความร้อนของแดดไม่ไหว


   มาดูในส่วนของ App และวิธีการใช้คร่าวๆ กันค่ะ

1. Hot Pot เป็น App ที่สามารถโหลดไปใช้กันได้ฟรีๆ เลย ทั้ง ในระบบ  Android  และ IOS ง่ายมากๆ

iOS  ดาวน์โหลดฟรี ได้ที่นี่เลย >> http://goo.gl/1BNfSV

Android  ดาวน์โหลดฟรีได้ที่นี่เลย >> http://goo.gl/eyYKqn

หลังจากโหลดเสร็จก็สมัครสมาชิกแล้วก็ Login  แค่นี้ก็สามารถใช้งานได้ทันทีค่ะ

·         พอสมัครเสร็จก็ SIGN UP กันก่อนนะ


2. สมัครเสร็จแล้วหน้าตาก็จะเป็นแบบค่ะ สามารถใช้เป็นบัตรสมาชิกได้เลยเพียงแค่เข้าระบบคุณก็สามารถโชว์บัตรสมาชิกให้พนักงานและรับส่วนลดทันทีถึง10%

4. จะไปสาขาไหนไม่ใช่เรื่องลำบากอีกต่อไป สามารถค้นหาสาขาที่ใกล้บ้านคุณได้ง่ายๆ ไม่ว่าจะเป็น HOT POT, Daidomon, Hot Pot Ramen, Hot Pot Suki-Shabu เป็นการวางแผนการเดินทางก่อนออกจากบ้านได้อีกด้วยค่ะ


5.ขาดไม่ได้เลยสำหรับ App ในยุคยนี้ นั่นก็คือโปรโมชั่นต่างๆ ทาง HOT POT ก็จัดแบบเด็ดๆมาให้ลูกค้าตลอดๆ ได้
ทราบตลอดๆ



6. สำหรับการสะสมแต้มจากการรับประทานอาหารนี่ก็ง่ายๆ มาก เพียงแค่สแกน QR CODE จากใบเสร็จก็สามารถสะสมแต้มได้เลยไม่ต้องพกบัตรสะสมแต้มให้ยุ่งยาก บางทีทำบัตรสะสมแต้นหายอดหมดสิทธิ์กันเลยทีนี้           


7. การสะสมแต้มแลกของรางวัลจาก Potjung &  The gang  ทุกๆ 250 บาท รับไปเลยสติ๊กเกอร์ 1 ดวง การรับของรางวัลก็ง่ายๆ เช่นกัน หลังจากที่เราสแกน QR CODE บนใบเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็จะได้แต้มจากยอดจากการรับประทานอาหาร
 แลกของรางวัล Loveเว่อร์ได้เลย

*หมายเหตุ ภายใน App จะมีข้อมูลเกี่ยวกับการสะสมสติ๊กเกอร์แลกของรางวัลอยู่ค่ะ อยากได้อะไรก็อย่าลืมสะสมให้ครบนะคะ



วันนี้เราใช้สิทธิ์โดยใช้สติ๊กเกอร์ 4 ดวงได้สมุดโน้ตน้องพอตจังด้วย อัยยะ แถมมีสติ๊กเกอร์มาให้ด้วย ถูกใจที่สุด ไว้โอกาสหน้าต้องไปทานอีก เพราะว่าเราไปแอบจับตุ๊กตามา อยากจะเอากลับบ้านด้วยจังทำไงดี ><






ขอขอบคุณพนักงานที่บริการพวกเราอย่างดี จบทริปแบบพุงกาง และสุดท้ายนี้ต้องขอบคุณแอปพิเคชั่นเก๋ๆ ที่สร้างความสะดวกสบายให้พวกเราในครั้งนี้  ไม่ต้องพกบัตรสมาชิก ไม่ต้องมีบัตรสะสมแต้ม และที่สำคัญคือฟรี!!! เพียงแค่โชว์   Hot pot App บนมือถือของคุณ  และตอนนี้เพื่อนๆ ทุกคนของเราก็มี Hot Pot  App ติดไว้ในเครื่องทุกคนแล้วค่ะ










วันพฤหัสบดีที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2557

เหตุเกิดจากการจอดรถซ้อนคัน....โลกนี้มันโหดร้ายยิ่งนัก

           เฮ้อ..........ขอถอนหายใจยาวๆ สัก 3-4ที เรื่องที่จะเล่าอาจจะยาวนิสสสนึง เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ     วันพุธที่ 26 มีนาคม 57 เวลาประมาณบ่ายโมงกว่าๆ พอดีมีธุระที่เซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ ไอ้เราก็รีบเพราะว่ามีนัดตอนบ่ายโมงมองนาฬิกาก็เกือบจะบ่ายโมงแล้วอาจจะเป็นช่วงเวลาที่คนออกทานข้าวกันเลยทำให้ที่จอดรถเต็มทุกที ทั้งจอดแบบเข้าซอง และซ้อนคันก็เต็มไปหมด ชีวิตคนเมืองช่างน่ารันทด แย่งกันทุกอย่าง เลยได้วนรถตั้งแต่ชั้นใต้ดินขึ้นไปถึงชั้น 4 จังหวะนั้นต้องหาที่จอดรถแล้วเพราะจะเลยเวลานัดแล้ว เลยเหลือบไปเห็นที่ๆ สามารถจอดรถซ้อนคันได้ หลังจากจอดรถเสร็จก็ใส่เกียร์ N (เกียร์ว่าง) และลองเข็นดู เวลาเราจอดรถซ้อนคันเราไม่เคยเข้าเกียร์ P เลยสักครั้งเดียว และหลังจากที่จอดเสร็จก็จะลองเข็นรถดูทุกครั้งว่ามันสามารถเข็นได้จริง (อันนี้ไม่ได้กระแดะสร้างภาพให้ดูดี แต่วิถีฉันเป็นแบบนี้จริงๆ)   ก่อนเดินออกมาก็หันไปมองที่เสาว่านี่คือชั้น 4 และรถที่จอดด้านในของเราที่เราจอดซ้อนคันคืออยู่รถ  บีเอ็มดับบลิวสีน้ำเงิน โดยปกติเป็นคนขี้ลืมที่จอดรถประจำ ทุกครั้งก็จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายเสาและท้ายรถไว้ว่าเราจอดที่ไหนและเสาไหน แต่ก็อีกแหละรีบและคิดว่าจำได้แน่ๆว่าจอดชั้นไหนเลยรีบและลืมถ่ายรูปเก็บเอาไว้ (แต่สุดท้ายคือลืมไปเดจาวูอยู่หน้าประตูกระจกทางเข้าอยู่ 2-3ชั้น กว่าความทรงจำส่วนนั้นจะกลับมา) 

     ตัดกลับมาหลังจากทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็รีบจ้ำอ้าวเดินไปขึ้นรถเพราะว่าแอบแว๊บออกมาจากเวลางาน ตอนนั้นน่าจะประมาณ 2 โมงครึ่งเห็นจะได้ สายตาก็เหลือบไปเห็นว่ารถที่จอดด้านในไม่ใช่รถบีเอ็มซะแล้ว กลายเป็นนิสสันมารชสีเขียวแทน กว่าจะเห็นว่ารถเป็นรอยก็เมื่อตอนที่เรามาถึงบ้านแล้ว (ช่วงเวลาเย็นตอนกลับก็กลับไปทำงานปกติ ที่จอดรถที่ทำงานมีแค่รถเฉพาะ บ. เราแค่ บ. เดียว ไม่เคยมีเหตุการณ์โดดขูดขีดเกิดขึ้น พูดเลอออ)  พอเห็นรอยนี่แบบ คิดคิดสะระณัง อามิตตาพุดเลยทีเดียว       พ่อมาเห็นก่อนพ่อบอกว่าทีแรกนึกว่าเส้นบะหมี่ (คือที่บ้านขายของกิน ความคิดท่านพ่อช่างบรรเจิดมีการเอานิ้วดีดให้กระเด็น      - -*) ลักษณะเป็นรอยยาวๆ ยึกๆ บนฝากระโปรงหลังรถ...!!!!!!!! อยากจะบอกว่าแผลมันลึกกินเข้าไปถึงเนื้อนี่ถ้าเป็นเนื้อคนคงเลือดออกซิบๆๆ น้ำตาไหลรินเจ็บใจกันไป ต่อให้เอาครีมหรือน้ำยาขัดสีมาขัดก็ไม่ออก (ू˃̣̣̣̣̣̣o˂̣̣̣̣̣̣ ू)⁼³₌₃ 


  

         แต่ยังไม่พอๆๆ ยังมีอีกข่าาาาาาาาาา ตอนเช้าฟ้าสว่างว๊าบบบบบ กำลังจะไปทำงานพ่อมาเห็นอีก......คราวนี้ไม่คิดว่าบะหมี่และเพราะลักษณะตะแคงข้างบะหมี่คงไม่สามารถติดทนนานข้ามคืนในแนวนี้ได้ หรือไม่หมาที่บ้านคงมา   กระโดดงับไปกินซะก่อนที่จะมาเห็น รอยยาวด้านฝั่งประตูคนนั่งหลังคนขับ ยาวตามรูปนี่แหละค่ะ โอยพิมพ์ไปก็เจ็บใจไป มันจี๊ดส์ส์ส์ส์







     ในระหว่างทางขับรถไปทำงานเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่ายังไงก็จับมือใครดมไม่ได้หรอก แต่พอมาถึงช่วงกลางวัน ระหว่างที่กำลังนั่งกินข้าวเลยเล่าให้พี่ที่ทำงานฟัง พี่เค้าเลยแนะนำว่าให้ไปแจ้งความเลยเพราะนี่เป็นคดีอาญานะในที่จอดรถห้างน่าจะมีกล้องวงจรปิดอยู่ เลยได้คุยกับพี่อีกคนที่รู้จักกันพี่เค้าทำงานในตึกสำนักงานของเซ็นทรัล สอบถามว่า ถ้าจะขอดูกล้องวงจรปิดเนี่ยต้องไปที่ไหน พี่คนนี้เลยแนะนำว่าให้ไปแจ้งความก่อนนะ แล้วถึงจะสามารถขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้ เราก็รีบเลยออกจากที่ทำงานบ่าย 3 โมงไปแจ้งความที่ สน. ปากเกร็ด ตำรวจที่นั่นพูดจาดีมากกกกกกกกบอกว่าไปตามหาภาพมาให้ได้นะครับจะถ่ายรูปจะเซฟหรืออะไรมาก็ได้แล้วรีบกลับมาที่ผม อิฉันรู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ ♡(㋭ ਊ ㋲)♡ ขอบคุณจริงๆ 

  
       พอได้ใบแจ้งความพอแล้วก็รีบซิ่งไปที่เซ็นทรัลแจ้งทันที โดยก่อนที่จะไปสอบถามเรื่องกล้องวงจรปิดเราได้ขึ้นไปชั้น 4 ที่เคยจอดรถไว้เมื่อวานรู้สึกดีใจเหมือนได้หลานนนนน  เพราะว่าตรงที่เราจอดรถมีกล้องวงจรปิดและมันก็สามารถเห็นรถที่เราจอดได้พอดี เฮ้อออออ แอบโล่งใจนิสนึง รูปนี้กล้องเด่นเป็นสง่ามั่กกกกกกกก




      หลังจากนั้นก็รีบ เออ... รีบตลอดอ่ะค่ะ 555 ไปสอบถามประชาสัมพันธ์เล่าเรื่องราวให้เค้าฟังทั้งหมดว่าเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้นะ เกิดเมื่อวานเราไปแจ้งความมาแล้วจะมาขอดูกล้องวงจรปิด ทางโอเปอเรเตอร์ก็ได้ติดต่อกับช่างเทคนิคได้ใจความว่า ทางตึก A ที่เราไปจอดนั้นเพิ่งจะมาติดกล้องวงจรปิด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจึงไม่สามารถบันทึกได้ กล้องสามารถดูได้แค่หลังจากเวลา 4 ทุ่มของหลังวันที่ 26 มีนา เท่านั้น คือวันนี้ที่ไปถามคือ 27 แล้ว  โอยยยย........
นี่ใครปล่อยคิว!!!!! หรือว่าฉันทำงานละครมากไป ไม่จริ๊งงงงงงงงงง เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่มีแค่ในข่าวในละคร มันมีจริงๆ ไอ้ความซวยซ้ำซวยซ้อนมันถาโถมใส่ชีวิตฉานน เพราะตั้งความหวังไว้สูงสวดยอดว่าต้องเจอมันต้องเห็นไอ้คนที่ทำแน่ๆ เหมือนโดนถีบจากยอดเขาตกลงมาเจอสิบล้อทับแล้วหน้าไปทิ่มกะกองขี้หมาอีกที  เลยพยายามจะขอเบอร์ติดต่อช่างเทคนิคแต่ได้รับคำตอบว่าให้ไม่ได้???????? ขอบคุณน๊าาาาาคุณโอเปอเรเตอร์ไอไลน์เนอร์คุณหนามากคร่าาาาาา

      สุดท้ายเลยเดินคอตกกำลังจะไปขึ้นรถ แต่ก็มาสะดุดกะ พนง.รักษาความปลอดภัยคนนึงที่นั่งอยู่ประตูกระจกทาง
เข้าห้างจากทางด้านลานจอดรถ เลยเข้าไปเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดอีกที บอกว่าช่วยเราหน่อย เค้าก็ช่วยติดต่อหัวหน้าให้มาคุยด้วย และให้เราพาไปที่เกิดเหตุ และตรวจสอบกล้องว่ามันสามารถใช้งานได้จริงๆ และเราจอดรถไว้ตรงนี้        ยังไงกล้องก็ต้องสามารถจับภาพได้ 


    นี่คือมุมที่เราถ่ายจากตรงเสาที่มีกล้องติดอยู่ รถเราจะจอดหลังรถกะบะทางด้านซ้ายมือของภาพ     และรถของเราจะจอดซ้อนข้างหน้ากับรถแจ๊สสีดำเทาอีกที ยังไง๊ ยังไงก็ต้องเห็นหน้าคนทำกะทะเบียน ถ้ามันมีภาพให้เราดูอ่ะนะ 

    ต่อมาหัวหน้า พนง. รักษาความปลอดภัยคนนี้เลยพูดคุยกับทางช่างเทคนิดน่าจะเป้็นฝ่ายควบคุมเรื่องกล้อง เลยพาเราไปที่ชั้น 1 และได้เจอกับพนง. อีกคนดูแลเรื่องกล้องวงจรปิด ได้รับคำตอบว่า กล้องเพิ่งมาติด และทางเรากำลังเซตระบบไม่มีข้อมูลบันทึกไว้เลย เพราะถ้าคุณมาในช่วงเช้าข้อมูลอาจจะยังอยู่ แต่เราเพิ่งลบไปเมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมาเอง (ฟังแล้วทะแม่งๆ เลยพาลให้นึกถึงเรื่องไม่อยากให้ภาพลักษณ์ของห้างดูไม่ดี ความคิดอันนี้แล่นขึ้นมาอันดับแรกเลย) เลยถามกลับไปอีกว่าแล้วไม่สามารถกู้ข้อมูลคืนมาได้เลยเหรอ ก็ได้รับคำตอบที่เจ็บจี๊ดไปถึงทรวงว่าไม่ได้จริงๆ เพราะเรากำลังอยู่ในช่วงเซตระบบจะไม่ได้เก็บข้อมูลอะไรไว้เลย ก็อยากจะช่วยนะครับ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง.............ขอโทษนะครับ...เลยบอกกลับไปว่าโคตรซวยเลยค่ะ แล้วก็ขอบคุณไป 1 ทีและเดินจากมา....อย่างโกรธแค้นจนน้ำตาแทบไหล


     มันอาจจะเป็นความซวยของเรา หรือความมักง่าย และจิตใจต่ำทรามของคนเราสมัยนี้ที่คิดว่าจะทำอะไรกับสิ่งของที่ไม่ได้ของตัวเองก็ได้ตามอำเภอใจ ถ้าเราใส่เกียร์ P ไว้ เราจะไม่ดิ้นกะเรื่องนี้เลย แต่นี่เราใส่เกียร์ N มันสามารถเข็นได้ มันจะหนักหนาอะไรกับการที่เข็นรถคันหน้าให้พ้นทาง แล้วก็เข็นกลับแค่นั้น แต่ส่วนมากถ้าเข็นให้พ้นทางแล้วก็ไม่มีใครเข็นกลับหรอก เราก็เป็น บอกเลย  พนง.ประจำก็มีทุกชั้น ตัวเราเองยังเคยเข็นรถกะบะเองเลยคนเดียวมันก็แค่หนักเหมือนจะเข็นไม่ไปแต่ด้วยความถึกของเราๆ  ก็เข็นไปจนเราสามารถเอารถเราออกมาได้ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าอีคันนี้มาจอดขวางทางนะ โหยยเมิงจอดขวางหน้ากรูเด๋ยวแม่กรีดรถให้หน้าแหก เออแบบนี้มันก็เกินไปหน่อย ใจเขาใจเราทุกคนรู้อยู่ ถ้าไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้ก็อย่าไปทำแบบนี้กับใคร และที่นี่คือที่จอดรถของลูกค้าในห้าง  และมีเส้นที่ทำให้รู้ว่าเราสามารถจอดรถซ้อนคันได้ แต่สำหรับเราในฐานะผู้เสียหายทั้งทางสิ่งของและจิตใจรู้สึกว่าโลกนี้เม่งอยู่ยากขึ้นทุกวัน คนเหมือนกันแต่สันดานมันต่างกัน และเรามั่นใจว่าหลังจากที่คุณทำร้ายรถเราคุณคงจะได้ความสะใจกลับไปเพียงไม่กี่วัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปคุณจะรู้สึกหวั่นใจทุกครั้งเวลาที่คุณต้องจอดรถ เพราะการกระทำในอดีตของคุณมันจะย้อนกลับมาให้คุณจำเสมอ.....


       ยุคสมัยนี้เราพึ่งพาใครไม่ได้มาก หวังจะพึ่งกล้องวงจรปิดตามสถานที่ต่างๆ ก็อาจจะเจอแจ็คพอตแตกแบบเราก็ได้.... กล้องติดรถยนต์เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับคนที่ขับรถในสมัยจริงๆ ไปซื้อติดกันเถอะ แล้วคุณจะไม่เสียใจภายหลัง 

วันพฤหัสบดีที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557

[เตือนภัย] จอดรถไว้ในวัด โดน! โดนโจรแงะไฟสปอร์ตไลท์ไปกลางวันแสก ๆ

       พี่สาวทำงานอยู่แถวๆ ราชดำเนินก็ขับรถมาจอดที่วัดราชนัดดาที่อยู่ใกล้กับป้อมมหากาฬ ติดกับลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์ เป็นประจำ เพราะเห็นว่ามีที่จอดรถ ปลอดภัยในระดับนึง?? ไม่ต้องจอดข้างถนน ให้เสียวไว้ว่าวันไหนจะโดนรถที่ชนแล้วหนีหรือทิ้ง ร่องรอยเอาไว้ให้ดูเล่น เพราะพนักงานที่ทำงานแถวนั้นที่จอดรถไม่พอบ้างก็ต้องจอดข้างถนนบ้าง ดีไม่ดีโดนมอเตอร์เฉี่ยวชนแล้วหนีไปก็มีให้เห็นมาหลายคัน เพราะรถก็เพิ่งออกป้ายแดงมาประมาณ 6 เดือน (ก่อนหน้านี้ทำงานอีกสาขานึงซึ่งเป็นที่จอดรถที่มีกล้องวงจรปิดมีคนดูแลตลอด 24 ชม.แล้วเพิ่งจะย้ายกลับมาทำอีกสาขานึงคือราชดำเนินเพียงแค่ 2 วันก็เกิดเรื่องซะแล้ว) 

          เรื่องนี้เกิดเมื่อต้นเดือนสิงหาคม 56 ที่ผ่านมา ก็ขับรถไปจอดรถที่วัดราชนัดดาตามปกติตอนเช้าประมาณ 7 โมงเช้ากว่า ๆเห็นจะได้ ค่าจอดรถที่นี่ทางวัดคิด 30 บาท / วัน  แล้วก็เดินไปทำงานตามปกติ พอขาจะกลับบ้านก็เดินมาขึ้นรถ 5 โมงเย็น ก็เห็นว่ามีคนเยอะแปลกๆ เลยเดินไปดูเห็นมีเจ้าของรถกำลังยืนมองรถของตัวเอง ซึ่งกระจกข้างด้านซ้ายห้อยต่องแต่ง เหมือนว่ามีคนพยายามจะหักกระจกออกไป  แต่ว่ามีคนในวัดเดินผ่านมาเห็นซะก่อนมันเลยเอาไปไม่ได้  ทีแรกเจ้าของรถก็คิดว่าอาจจะมีการเฉี่ยวชนเพราะว่าวันนั้นรถจอดในวัดเยอะมาก จอดรถซ้อนคัน แล้วด้านหลังของวัดนี้ก็มีร้านขายของพวกพระพุทธรูป โต๊ะหมูบูชา ฯลฯ แล้วก็มีทางเข้าออกหลายทางบางคนก็เดินลัดเส้นทางของวัดเพื่อจะไปออกถนนอีกเส้น แล้วพอเดินกลับมาที่รถก็มองดูรอบๆ ก็พบบางสิ่งที่มันหายไป โอมายก็อต!!!!!!!!! มันคือ ชุดไฟสปอร์ตไลท์ (ของแท้จากศูนย์) ที่ติดอยู่กับตัวรถมันโดนงัดเอาออกไป ;(;(  และได้คุยกับเด็กวัดคนนึง ได้ความว่า "ช่วงประมาณ 10 โมงเช้า ผมเห็นว่าไฟสปอร์ตไลท์ที่โดนขโมยไม่อยู่แล้ว แต่ก็คิดว่าอาจจะโดนชน.... ไม่ได้คิดว่าจะมีคนขโมย" (จอดรถถอยท้ายรถเข้าเอาหน้ารถออกเพราะว่าช่วงเช้ายังมีที่จอดว่างอยู่เยอะ แล้วตรงนั้นก็เป็นกุฏิวัดมีคนเดินผ่านไปมาตลอดเวลา แต่อย่างที่บอกว่าวันนั้นคนมาซื้อของกันเยอะ เลยมีรถมาจอดซ้อนคันอาจจะบังสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้ มันน่าจะมาประมาณ 2 คน อีกคนอาจจะดูต้นทางอีกคนทำหน้าที่แงะไฟ T^T มันไขน็อตทางด้านในแล้วตัดสายไฟออกไปอย่าง่ายดาย (ในใจคิดว่าพวกนี้มันอาจจะทำตามออเดอร์) เอาออกไปแบบคนแกะเป็นอ่ะไม่มีรอยที่ตัวรถเลย

           หลังจากนั้นก็ไปแจ้งความที่ ที่ สน. สำราญราษฎร์ ตำรวจก็มาสอบสวนเจ้าอาวาส ๆ บอกว่า "ก่อนหน้านี้เหตุกาณ์ร้ายแรงสุดก็คือ ทุบกระจกรถเอาของในรถ วิ่งราวกระเป๋า ชิงทรัพย์ คนที่มาจอดรถในวัด แต่เหตุการณ์ที่มีการขโมยอะไหล่รถแบบนี้เกิดขึ้นครั้งแรก  ต่อไปอาจจะต้องมีแนวทางการป้องกันอาจจะมีกล้องวงจรปิดเพิ่มขึ้น ให้ร้อยเวรมาตรวจตาบริเวณรอบ ๆ วัดบ่อย ๆ เพราะแถวนี้คนจรจัดเยอะ โจรเยอะ"
           หลังจากที่ไฟสปอร์ตไลท์จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ก็ไปทำการเข้าศูนย์ ก็ได้แจ้งกับทางศูนย์ว่าไฟสปอร์ตไลท์รถโดนขโมย ทางศูนย์บอกว่าต้องเสียค่า *ดีดัก (Dedcutable)* 1,000 บาท แต่ทางศูนย์อนุโลมเพราะว่ามีหลักฐานคือใบแจ้งความ วัน เวลา สถานที่ ว่าโดนขโมยไปจริง ๆ แต่ต้องรออะไหล่นาน 1 เดือนเพราะว่าทางศูนย์บอกไม่มีของในสต๊อค...... คือก็มานั่งคิดว่าแล้วถ้าใส่ไปเหมือนเดิม แล้วโจรเม่งมางัดเอาไปอีกล่ะ!!!! ..............หมดคำจะเอ่ยต่อ เท่าที่สอบถามกับทางศูนย์ว่าราคาของ ชุดไฟสปอร์ตไลท์ของรถรุ่นนี้ราคาเท่าไหร่ ก็ได้รับคำตอบว่า คู่นึงก็เกือบ 10,000 บาท น่าจะมีค่าอุปกรณ์สายไฟจิปาถะ เต็มสตรีม เพราะเป็นของแท้มาเป็นชุดพร้อมครอบโครเมียม
 *ค่าส่วนร่วมนี้เป็นการเงื่อนไขของกรมธรรม์ที่ทุกประกันจะต้องถือร่วมกัน โดยทางกฎหมายซึ่งเพิ่งออกเมื่อต้นปี 2011 ที่ผ่านมานี้ ได้กำหนดให้ทางลูกค้า (หรือเจ้าของรถ) จะต้องมีส่วนร่วมในการจ่ายค่าซ่อม (เหตุการณ์ละ 1,000 บาท)*
         เลยอยากจะเตือนและแชร์เรื่องราวที่เกิดขึ้นเผื่อใครมีเบาะแสคนพวกนี้ แล้วเจอเหตุการณ์คล้าย ๆ กัน เพราะยังจับมือขโมยไม่ได้และคาดว่าไม่น่าจะจับได้ด้วย ฮือออออออออ บางทีขโมยที่มางัดแงะอุปกรณ์บนรถของคุณอาจจะเป็นกลุ่มแก๊งเดียวกันก็ได้........
ปล. หลังจากซ่อมรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เกิดอาการไม่ปกติคือ ถ้าดับเครื่องยนต์แล้วจะไม่สามารถสตาร์ทได้ในทันที.......ต้องดึงกุญแจออกแล้วทิ้่งไว้สัก 10 วินาที ถึงจะสามารถสตาร์ทรถได้ โธ่ๆๆๆๆ เวรกำจริงคร้าาาาาาาา

แบ่งปัน ไม่ใช่หน้าที่แต่มันคือความสุข

          
การสร้างแรงบันดาลใจ อาจจะฟังดูง่าย แต่ในการปฏิบัติแล้วอาจจะไม่ง่ายซักทีเดียวสำหรับใครหลายๆ คนที่กำลังมองหาแรงบันดาลใจอยู่ แต่สำหรับฉันการสร้างแรงบันดาลใจที่ง่ายที่สุดคือ ทำแล้วมีความสุข อยากทำต่อ ไม่เบื่อ สนุกไปกับสิ่งที่ทำอยู่ นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของการสร้างแรงบันดาลใจ
       โดยส่วนตัวแล้ว ฉันชอบการถ่ายรูปศิลปิน ชอบการแชร์รูปภาพที่ได้ถ่ายมา การหาคลิปของศิลปินจากรายการทีวี และได้แชร์สิ่งเหล่านี้ให้กับเพื่อนแฟนคลับที่รักและชอบในสิ่งที่เดียวกัน Superjunior นี่เริ่มชอบมาได้ประมาณ 5 ปี การหาข่าวตามเวปต่างประเทศ จีน ญี่ปุ่น ฝรั่ง ฯลฯ บอกเลยว่าอ่านไม่ออกค่ะ ดูแต่รูปซะมากกว่า ส่วนพวกรายการวาไรตี้ที่เดี๋ยวนี้หาดูได้ตามยูทูปให้เกลื่อน แต่เมื่อ 5 ปีที่ก่อน จัดได้ว่าหายากมาก แต่เพราะแรงรักเราทำได้ทุกอย่างค่ะ จริงๆ แล้วมันไม่ใช่หน้าที่เลยที่เราจะต้องมาหาสิ่งเหล่านี้ เพราะว่าโลกออนไลน์นั้นใครๆ ก็หาได้ แต่การแบ่งปันมันคือความสุขเกิดการแลกเปลี่ยนข่าวสาร เกิดการพูดคุยกับคนที่ชอบเหมือนกับเรา และการได้ติดตามข่าวสาร ได้รู้ความเป็นไปในแต่ละวันของศิลปินที่ชื่นชอบ สิ่งเหล่านี้มันเป็นความสุข มันคือสิ่งที่เราชอบ ทำแล้วมีความสุข ไม่เบื่อที่จะค้นหา และโดยส่วนตัวชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ค่อยกล้าถามใครเท่าไหร่ เพราะคิดว่าถ้าเราหัดทำเรียนรู้ทุกอย่างได้ด้วยตัวเองเราจะเก่งเร็วค่ะ และนับตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ข้อมูลเกี่ยวกับศิลปินอันเป็นที่รักเต็มเครื่องคอมฯไปหมดค่ะ ทั้งไฟล์ ทั้งรูปที่ถ่ายเอง ทั้งรายการ ไลฟ์ คอนเสิร์ต ทั้งเก่า ทั้งใหม่ เรียกได้ว่ามีเกือบหมดค่ะ เพราะไปดาวน์โหลดเองมาอย่างยากลำบาก พอโหลดเสร็จก็มาอัพโหลดในเวปไซต์แฟนคลับที่ตอนนี้เราเองก็เป็นอัพโหลดเดอร์ ประจำเวปไซต์ 13MKH (เวปไซต์ที่รวบรวมไฟล์รายการ คลิปข่าว รูปภาพ แปลข่าวของ Superjunior) ถึงแม้สิ่งที่เราทำมันไม่ได้ทำให้เราได้เงินใช้ แถมเสียค่าไฟ ค่าเนต แต่มันคงเป็นความสุขทางใจและความภูมิใจเล็ก ๆ ของเราเองที่สามารถทำให้แฟนคลับคนอื่น ๆ ที่อยากดูแล้วได้ดูสมใจอยาก มันไม่เชิงเป็นหน้าที่ แต่ทำไปด้วยความรัก อยากแชร์ ในสิ่งเรามีให้คนที่ชอบเหมือนๆ กับเรา แม้จะยากลำบากในการขุด คุ้ย อ่านภาษาที่ตัวเองยังอ่านไม่ออก สำหรับโลกของแฟนคลับสิ่งนี้อาจจะเรียกว่า Share for love ค่ะ แบ่งปันในสิ่งที่เรารักและชอบเหมือนกัน และการที่เรารักและชอบศิลปินทำให้เราสามารถเก็บเงินซื้อกล้องได้ (ซึ่งมันก็มีราคาแพงมากโขอยู่) บางคนที่มีเงินอาจจะมองว่ามันแค่เล็กน้อย จิ๊บๆ แต่สำหรับใครอีกหลายคนรวมทั้งเรามันมีราคาและตอนนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่าทางด้านวัตถุและจิตใจเรียกได้ว่าของรักอีกชิ้นนึงที่ขาดไม่ได้สำหรับแฟนคลับเกาหลีอย่างเรา นั่นก็เพราะมีแรงบันดาลใจจากศิลปินล้วน ๆ และก็ไม่พ้นการแชร์รูปภาพที่ได้ถ่ายมาให้เพื่อนๆ ที่ชอบเหมือนเราได้ดูอีกเช่นกัน บางทีไปคอนเสิร์ตที่ต่างประเทศเราก็เอารูปจากที่เราได้ถ่ายไว้นี่แหละค่ะไปขายให้กับแฟนคลับที่นั่นด้วย เห็นไหมค่ะว่านอกจากความสุขแล้ว เรายังทำรายได้จากความสุขของเราอีกด้วย 
    การสร้างแรงบันดาลใจสามารถทำได้ง่าย ๆ ค่ะ ในเมื่อเรารักชอบอะไร เราก็ใช้สิ่งนั้นเป็นแรงบันดาลใจต่อยอดความฝันของตัวเอง สำหรับเราการได้ทำในสิ่งที่ใจเราต้องการ ก็เท่ากับว่าเป็นการสร้างแรงบันดาลใจแล้ว ทุกคนต่างก็มีความฝันหรือความชอบที่แตกต่างกัน สิ่งเหล่านี้แหละค่ะที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจไม่มากก็น้อยให้กับชีวิต ทำให้มีกำลังใจการทำงานและคิดว่าชีวิตคนเราถ้ารัก ถ้าชอบในสิ่งที่ทำ เราก็ใช้สิ่งเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์สร้างแรงบันดาลใจให้กับชีวิตได้สู้ต่อไปคนเราจะทำอะไรสักอย่างให้ประสบความสำเร็จนั้นเราต้องมีความฝันค่ะ ไม่มีใครไม่เคยฝันค่ะ ทุกคนมีความฝันกันทั้งนั้น ฝันไว้ก่อนแล้วเราจะทำได้ ฝันว่าอยากให้รางวัลชีวิตกับตัวเองโดยการไปเที่ยวต่างประเทศ ให้คิดว่าเราทำได้ เราต้องทำให้ได้ เรามีแรงบันดาลใจเป็นทุนอยู่แล้ว เราก็ใช้แรงบันดาลใจที่เรามีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วช่วยพยุงและทำความฝันของเราให้เป็นความจริง เชื่อว่าทุกคนก็ทำได้ค่ะ หลังจากที่ได้อ่านบทความนี้จบแล้วหวังว่าจะช่วยให้ทุกคนค้นหาแรงบันดาลใจจากสิ่งที่เราชื่นชอบ หรือจะเริ่มต้นจากสิ่งใกล้ตัวหรือกิจวัตรประจำวันเราก่อน มันอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ไม่เป็นไรเพราะแรงบันดาลใจของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน ไม่มีคำว่าผิดหรือถูก สำคัญกว่าคือการเริ่มต้นต่างหาก